Γκουαρντίνι, Ρομάνο

(Romano Guardini, Βερόνα 1885 – Μόναχο 1968).Γερμανός κληρικός και συγγραφέας ιταλικής καταγωγής. Καθηγητής της χριστιανικής (καθολικής) φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου (1923), καταδιώχτηκε από τους ναζί και υποχρεώθηκε να διακόψει τη διδασκαλία του (1939) για να την ξαναρχίσει μετά τον πόλεμο στο Τίμπιγκεν (1945-47) και κατόπιν στο Μόναχο. Η τεράστια συγγραφική του παραγωγή –που χαρακτηρίζεται, εκτός από το θρησκευτικό αίσθημα, από μία λεπτή, ποιητική ευαισθησία– αποβλέπει στη διαμόρφωση, χωρίς να υπάρχουν προθέσεις συστηματοποίησης, μιας αντίληψης του κόσμου με το πρίσμα του καθολικισμού, που συνδέεται άμεσα με την προβληματική της σύγχρονης ζωής. Σημαντικότερα από τα έργα του είναι: Το πνεύμα της λειτουργίας (1918), Θρησκευτικές μορφές στοΒιολοντσέλο του Πιέτρο Γκουαρνέρι (Μιλάνο, μουσείο Μουσικών Οργάνων), Έργο του Ντοστογιέφσκι (1939), Ο θάνατος του Σωκράτη (1944), Το τέλος της νέας εποχής (1950) και Η δύναμη (1951). Ο Γ. επονομάστηκε «Έρασμος της εποχής μας» για τις σπουδαίες μελέτες του, εκτός από τον τομέα της θεολογίας, στη φιλοσοφία, στη σύγχρονη ψυχολογία, στην κλασική και νεότερη λογοτεχνία.